ryðja
vb
ég ryð, hann ryður; hann ruddi; hann hefur rutt
|
|
uttal | | beyging | | 1 | |
| objekt: ackusativ | | röja, röja ur, rensa, rensa upp, rensa bort | | þeir ruddu salinn til að krakkarnir kæmust allir inn | |
| de röjde ur lokalen för att göra plats åt alla barnen |
| | það varð að ryðja siglingarleið gegnum ísinn | |
| man blev tvungen att bryta en ränna genom isen |
| | ryðja <grjótinu> burt | |
| objekt: dativ | | röja undan <stenarna>, röja bort <stenarna> | | við ruddum burt öllu drasli úr stofunni | |
| vi röjde bort all bråte ur vardagsrummet |
| | hún hefur rutt öllum hindrunum úr vegi til að verða prófessor | |
| hon har röjt alla hinder för att bli professor ur vägen |
|
| | ryðja sér braut/leið | |
| objekt: dativ + ackusativ | | bana sig väg | | við ruddum okkur braut gegnum skóginn | |
| vi banade oss väg genom skogen |
|
|
| | 2 | |
| ryðja (út) úr sér / upp úr sér <þessum orðum> | |
| objekt: dativ | | haspla ur sig <orden> | | hann ruddi úr sér fjórum vísum í afmælinu | |
| han hasplade ur sig fyra verser i rad på födelsedagskalaset |
|
|
| | 3 | |
| objekt: dativ | | ryðja sér til rúms | |
| bre ut sig | | svona skór hafa verið að ryðja sér til rúms að undanförnu | |
| det här skomodet har brett ut sig på sistone |
|
|
| | ryðjast, v | | ruddur , adj |
|