forvitnast
v
ég forvitnast, við forvitnumst; hann forvitnaðist; hann hefur forvitnast
|
|
uttale | | bøying | | for-vitnast | | mediopassiv | | forvitnast, forhøyra seg, spørja | | hann ákvað að forvitnast um fyrri íbúa hússins | | blaðamaður kom til að forvitnast um búskapinn í sveitinni | | ég spurði ekki af neinu sérstöku, ég var bara að forvitnast |
|