harðgerður
adj
hann er harðgerður, hún er harðgerð, það er harðgert; harðgerður - harðgerðari - harðgerðastur
|
|
uttale | | bøying | | harð-gerður | | 1 | |
| | | hardfør (som toler mykje), robust, hardbalen | | við ströndina bjó harðgert fólk | |
| på kysten budde det hardføre folk |
|
| | 2 | |
| (jurt, gróður) | | hardfør (som toler mykje), robust, hardbalen |
|
|