meitlaður
adj
hann er meitlaður, hún er meitluð, það er meitlað; meitlaður - meitlaðri - meitlaðastur
|
|
uttale | | bøying | | 1 | |
| (höggvinn) | | meisla, som er hogd inn | | nöfn hjónanna eru meitluð í legsteininn |
| | 2 | |
| (hnitmiðaður) | | treffande, råkande, konsis, utmeisla | | skáldið hefur knappan og meitlaðan stíl |
| | 3 | |
| (svipur, andlit) | | markert (om andletsdrag) |
| | meitla, v |
|