áfellast
v
ég áfellist, hann áfellist; hann áfelldist; hann hefur áfellst
|
| |
uttale | | | bøying | | | á-fellast | | | mediopassiv | | | oftast med nekting | | | objekt: akkusativ | | | klandra, bebreida, lasta, kritisera | | | hún áfellist hann ekki fyrir að segja skoðun sína | | |
| | ho bebreidar han ikkje for å seia meininga si |
| | | ég get ekki áfellst hana fyrir að hafa gleymt fundinum | | |
| | eg kan ikkje klandra henne for å ha gløymt møtet |
|
|