stuða
v
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
|
uttale | | bøying | | objekt: akkusativ | | støyta, krenkja, fornærma | | sjokkera | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | |
| kunstnaren prøver med vilje å sjokkera folk |
| | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | |
| desse orda frå alltingsrepresentanten verkar støytande på folk |
| | stuðandi, adj |
|