stuða
v
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
| |
uttale | | | bøying | | | objekt: akkusativ | | | støyta, krenkja, fornærma | | | sjokkera | | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | | |
| | kunstnaren prøver med vilje å sjokkera folk |
| | | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | | |
| | desse orda frå alltingsrepresentanten verkar støytande på folk |
| | | stuðandi, adj |
|