aðgreindur
adj.
hann er aðgreindur, hún er aðgreind, það er aðgreint; aðgreindur - aðgreindari - aðgreindastur
|
|
udtale | | bøjning | | að-greindur | | præteritum participium | | adskilt | | þetta eru tvær aðgreindar plöntutegundir | |
| dette er to forskellige plantearter, disse plantearter er ikke beslægtede |
| | aðgreina, v |
|