óráðvandur
adj.
hann er óráðvandur, hún er óráðvönd, það er óráðvant; óráðvandur - óráðvandari - óráðvandastur
|
|
udtale | | bøjning | | ó-ráðvandur | | uærlig, uvederhæftig, upålidelig | | í hléinu hafa óráðvandir menn farið um salinn og fjarlægt verðmæti | |
| i pausen har nogle suspekte typer været en tur rundt i salen og har stjålet ting af værdi |
|
|