álasa
vb.
ég álasa, við álösum; hann álasaði; hann hefur álasað
|
|
udtale | | bøjning | | á-lasa | | objekt: dativ | | klandre, bebrejde, skælde ud, irettesætte, give en reprimande | | hún álasar honum fyrir óstundvísina | |
| hun skælder ham ud for ikke at møde til tiden |
| | yfirmaðurinn álasaði starfsmanninum fyrir mistökin | |
| chefen gav medarbejderen en reprimande for fejlen |
|
|