æstur
adj.
hann er æstur, hún er æst, það er æst; æstur - æstari - æstastur
|
|
udtale | | bøjning | | 1 | |
| (ákafur) | | ophidset, oprørt | | aðilar deilunnar voru orðnir æstir og reiðir | |
| stridens parter var blevet ophidsede og vrede |
| | ég heyrði æsta rödd hennar í símanum | |
| jeg kunne høre hendes ophidsede stemme i telefonen |
|
| | 2 | |
| (kynæstur) | | ophidset (seksuelt) |
| | æsa, v | | æsast, v | | æsandi, adj |
|