ISLEX - orðabókin
Stofnun Árna Magnússonar í íslendskum vísindum
vel orðabók:
áfall n h
 
framburður
 bending
 á-fall
 1
 
 (þungbær reynsla)
 smeitur, skaði;
 vanlukka;
 missur;
 skelkur
 það var mikið áfall fyrir hann að missa föður sinn
 
 tað var honum ein diggur smeitur at missa faðir sín
 verða fyrir áfalli
 
 verða skelkaður
 verða hart raktur
 2
 
 (dögg)
 døgg
 það var mikið áfall í nótt
 
 tað kom nógv døgg í nátt
© Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum, Árnagarði við Suðurgötu, 101 Reykjavík