dekka
vb.
ég dekka, við dekkum; hann dekkaði; hann hefur dekkað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: akkusativ | | 1 | |
| (ná yfir) | | uformelt | | dække, række til, strække til | | peningarnir gætu dekkað ferðakostnaðinn | |
| pengene burde kunne dække rejseomkostningerne |
|
| | 2 | |
| (dekka borð) | | dække (bord) | | þjónarnir dekkuðu borðin | |
| tjenerne dækkede bordene |
|
| | dekkaður, adj |
|