eitra
vb.
ég eitra, við eitrum; hann eitraði; hann hefur eitrað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: dativ/akkusativ | | forgive, forgifte, forpeste; | | lægge gift ud | | mengunin eitrar vatnið í ánni | |
| forureningen/udslippet forgifter vandet i åen |
| | sektarkenndin eitraði líf hans | |
| skyldfølelsen forpestede hans liv |
| | eitra fyrir <rottum/rottur> | |
| lægge <rotte>gift ud |
| | eitraður, adj |
|