eitra
vb.
ég eitra, við eitrum; hann eitraði; hann hefur eitrað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: dativ/akkusativ | | | forgive, forgifte, forpeste; | | | lægge gift ud | | | mengunin eitrar vatnið í ánni | | |
| | forureningen/udslippet forgifter vandet i åen |
| | | sektarkenndin eitraði líf hans | | |
| | skyldfølelsen forpestede hans liv |
| | | eitra fyrir <rottum/rottur> | | |
| | lægge <rotte>gift ud |
| | | eitraður, adj |
|