grenja
vb.
ég grenja, við grenjum; hann grenjaði; hann hefur grenjað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | 1 | | |
| | (gráta) | | | hyle, vræle, tude | | | hún fer að grenja af minnsta tilefni | | |
| | der skal ingenting til før hun begynder at hyle, hun tuder over småting |
|
| | | 2 | | |
| | (öskra) | | | råbe, skrige | | | hann grenjaði af reiði og lamdi í borðið | | |
| | han skreg af vrede og slog i bordet |
|
| | | grenjandi, adj |
|