grenja
vb.
ég grenja, við grenjum; hann grenjaði; hann hefur grenjað
|
|
udtale | | bøjning | | 1 | |
| (gráta) | | hyle, vræle, tude | | hún fer að grenja af minnsta tilefni | |
| der skal ingenting til før hun begynder at hyle, hun tuder over småting |
|
| | 2 | |
| (öskra) | | råbe, skrige | | hann grenjaði af reiði og lamdi í borðið | |
| han skreg af vrede og slog i bordet |
|
| | grenjandi, adj |
|