kippast
vb.
hann kippist; hann kipptist; hann hefur kippst
|
|
udtale | | bøjning | | mediopassiv | | kippast til | |
| fare sammen, give et ryk/sæt i nogen | | hún kipptist til þegar ljósið slokknaði | |
| hun fór sammen, da lyset gik ud |
|
| | kippast við | |
| fare sammen, give et ryk/sæt i nogen | | hann kipptist við þegar síminn hringdi | |
| det gav et sæt i ham, da telefonen ringede |
|
| | kippa, v |
|