slitinn
adj.
hann er slitinn, hún er slitin, það er slitið; slitinn - slitnari - slitnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | 1 | | |
| | (farinn í sundur) | | | som er revet over, som er kappet over, knækket | | | bandið er slitið | | |
| | snoren er knækket |
|
| | | 2 | | |
| | (mikið notaður) | | | slidt | | | slitnir skór | | |
| | slidte sko |
| | | slitið gólfteppi | | |
| | slidt gulvtæppe |
|
| | | 3 | | |
| | | | | nedslidt |
| | | slíta, v | | | slítandi, adj |
|