slitinn
adj.
hann er slitinn, hún er slitin, það er slitið; slitinn - slitnari - slitnastur
|
|
udtale | | bøjning | | præteritum participium | | 1 | |
| (farinn í sundur) | | som er revet over, som er kappet over, knækket | | bandið er slitið | |
| snoren er knækket |
|
| | 2 | |
| (mikið notaður) | | slidt | | slitnir skór | |
| slidte sko |
| | slitið gólfteppi | |
| slidt gulvtæppe |
|
| | 3 | |
| | | nedslidt |
| | slíta, v | | slítandi, adj |
|