sprottinn
adj.
hann er sprottinn, hún er sprottin, það er sprottið; sprottinn - sprottnari - sprottnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | 1 | | |
| | (gróður) | | | groet, vokset | | | kornið er vel sprottið | | |
| | kornet står godt |
|
| | | 2 | | |
| | (upprunninn) | | | udsprunget | | | som har rod i | | | kvæði hennar eru sprottin af sárri lífreynslu | | |
| | hendes digte har udspring i en barsk livserfaring |
|
| | | 1 spretta, v |
|