sprunginn
adj.
hann er sprunginn, hún er sprungin, það er sprungið; sprunginn - sprungnari - sprungnastur
|
|
udtale | | bøjning | | præteritum participium | | 1 | |
| (farinn í sundur) | | punkteret, flad | | sprungið dekk | |
| et punkteret dæk |
|
| | 2 | |
| (örmagnaður) | | segnefærdig, flad | | hann hljóp svo hratt að hann var nærri sprunginn úr mæði | |
| han løb så hurtigt at han var ved at falde om af udmattelse |
|
| | springa, v |
|