fortaka
vb.
ég fortek, hann fortekur; hann fortók, við fortókum; hann hefur fortekið
|
| |
udtale | | | bøjning | | | for-taka | | | objekt: akkusativ | | | afvise, benægte, bestride | | | ég vil ekki fortaka að ég hafi gleymt einhverjum heimildum | | |
| | jeg vil ikke afvise at jeg kan have glemt nogle kilder |
|
|