fortaka
vb.
ég fortek, hann fortekur; hann fortók, við fortókum; hann hefur fortekið
|
|
udtale | | bøjning | | for-taka | | objekt: akkusativ | | afvise, benægte, bestride | | ég vil ekki fortaka að ég hafi gleymt einhverjum heimildum | |
| jeg vil ikke afvise at jeg kan have glemt nogle kilder |
|
|