glansa
vb.
ég glansa, við glönsum; hann glansaði; hann hefur glansað
|
|
udtale | | bøjning | | 1 | |
| (gljá) | | skinne, stråle, funkle | | hár hennar glansaði í sólinni | |
| hendes hår funklede i solen |
| | ég burstaði skóna þar til þeir glönsuðu | |
| jeg børstede skoene, til de skinnede |
|
| | 2 | |
| (standa sig vel) | | brillere; | | glimre | | söngkonan glansaði á tónleikunum | |
| sangerinden brillerede til koncerten |
|
| | glansandi, adj |
|