grunnhygginn
adj.
hann er grunnhygginn, hún er grunnhyggin, það er grunnhyggið; grunnhygginn - grunnhyggnari - grunnhyggnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | grunn-hygginn | | | overfladisk; | | | indskrænket; | | | ureflekteret; | | | enfoldig, naiv | | | hann er sætur en ekki svo grunnhygginn að hann hugsi eingöngu um útlitið | | |
| | han ser godt ud, men han er ikke så overfladisk at han kun går op i sit udseende |
|
|