grunnhygginn
adj.
hann er grunnhygginn, hún er grunnhyggin, það er grunnhyggið; grunnhygginn - grunnhyggnari - grunnhyggnastur
|
|
udtale | | bøjning | | grunn-hygginn | | overfladisk; | | indskrænket; | | ureflekteret; | | enfoldig, naiv | | hann er sætur en ekki svo grunnhygginn að hann hugsi eingöngu um útlitið | |
| han ser godt ud, men han er ikke så overfladisk at han kun går op i sit udseende |
|
|