harðgerður
adj.
hann er harðgerður, hún er harðgerð, það er harðgert; harðgerður - harðgerðari - harðgerðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | harð-gerður | | | 1 | | |
| | | | | hårdfør, robust | | | við ströndina bjó harðgert fólk | | |
| | ved kysten boede der hårdføre folk |
|
| | | 2 | | |
| | (jurt, gróður) | | | hårdfør, robust |
|
|