harðorður
adj.
hann er harðorður, hún er harðorð, það er harðort; harðorður - harðorðari - harðorðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | harð-orður | | | skarp, hård, kras, i/med skarpe vendinger | | | hann sendi frá sér harðorða yfirlýsingu | | |
| | han udsendte en skarp erklæring |
| | | vera harðorður <hennar> í garð | | |
| | rette et hårdt angreb mod <hende> | | | lange hårdt ud efter <hende> |
|
|