harðorður
adj.
hann er harðorður, hún er harðorð, það er harðort; harðorður - harðorðari - harðorðastur
|
|
udtale | | bøjning | | harð-orður | | skarp, hård, kras, i/med skarpe vendinger | | hann sendi frá sér harðorða yfirlýsingu | |
| han udsendte en skarp erklæring |
| | vera harðorður <hennar> í garð | |
| rette et hårdt angreb mod <hende> | | lange hårdt ud efter <hende> |
|
|