hástemmdur
adj.
hann er hástemmdur, hún er hástemmd, það er hástemmt; hástemmdur - hástemmdari - hástemmdastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | há-stemmdur | | | ivrig, opstemt, euforisk; | | | højstemt | | | hann verður svo hástemmdur þegar hann talar um laxveiði | | |
| | han bliver så ivrig når han taler om laksefiskeri |
| | | hún notaði hástemmd orð er hún lýsti landslaginu | | |
| | hun priste landskabet i højstemte vendinger |
|
|