hlunnfara
vb.
ég hlunnfer, hann hlunnfer; hann hlunnfór, við hlunnfórum; hann hefur hlunnfarið
|
| |
udtale | | | bøjning | | | hlunn-fara | | | objekt: akkusativ | | | snyde, narre, tage ved næsen | | | hún sagði að hann hefði hlunnfarið sig í viðskiptum | | |
| | hun sagde at han havde snydt hende i handlen |
| | | hann þóttist hlunnfarinn í launum | | |
| | han mente at han var blevet snydt med hensyn til sin løn |
|
|