hreinskiptinn
adj.
hann er hreinskiptinn, hún er hreinskiptin, það er hreinskiptið; hreinskiptinn - hreinskiptnari - hreinskiptnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | hrein-skiptinn | | | reel, redelig; | | | ærlig, ligefrem | | | hún var hreinskiptin og sagði hlutina beint út | | |
| | hun var ligefrem og sagde tingene ligeud |
| | | við ræddum þessi mál á opinn og hreinskiptinn hátt | | |
| | vi diskuterede tingene åbent og ærligt |
|
|