hreinskiptinn
adj.
hann er hreinskiptinn, hún er hreinskiptin, það er hreinskiptið; hreinskiptinn - hreinskiptnari - hreinskiptnastur
|
|
udtale | | bøjning | | hrein-skiptinn | | reel, redelig; | | ærlig, ligefrem | | hún var hreinskiptin og sagði hlutina beint út | |
| hun var ligefrem og sagde tingene ligeud |
| | við ræddum þessi mál á opinn og hreinskiptinn hátt | |
| vi diskuterede tingene åbent og ærligt |
|
|