hreykja
vb.
ég hreyki, hann hreykir; hann hreykti; hann hefur hreykt
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: dativ | | | prale (af/med), rose sig, blære sig, vigte sig | | | hún vill ekki hreykja sér af listhæfileikum sínum | | |
| | hun vil ikke gøre et stort nummer ud af sit kunstneriske talent |
| | | hreykja sér hátt | | |
| | være fuld af hovmod, være fuld af blær |
|
|