hryggbrjóta
vb.
ég hryggbrýt, hann hryggbrýtur; hann hryggbraut, við hryggbrutum; hann hefur hryggbrotið
|
| |
udtale | | | bøjning | | | hrygg-brjóta | | | objekt: akkusativ | | | 1 | | |
| | (um beinbrot) | | | brække ryggen | | | hryggbrjóta sig | | |
| | brække sin ryg |
|
| | | 2 | | |
| | (um bónorð) | | | give nogen en kurv, afvise et friere | | | hann bað hennar en hún hryggbraut hann | | |
| | han friede til hende, men hun gav ham en kurv | | | han friede til hende, men hun afviste ham |
|
| | | hryggbrotinn, adj |
|