hugstæður
adj.
hann er hugstæður, hún er hugstæð, það er hugstætt; hugstæður - hugstæðari - hugstæðastur
|
|
udtale | | bøjning | | hug-stæður | | som interesserer én, som man er optaget af, som står ens hjerte nær | | myndlist hefur alltaf verið mér hugstæð | |
| jeg har altid interesseret mig for billedkunst |
|
|