ítrekaður
adj.
hann er ítrekaður, hún er ítrekuð, það er ítrekað; ítrekaður - ítrekaðri - ítrekaðastur
|
|
udtale | | bøjning | | præteritum participium | | gentagen (også i formen 'gentaget'), tilbagevendende | | hann var sviptur ökuleyfi fyrir ítrekaðan hraðakstur | |
| han fik frataget sit kørekort for gentagne fartoverskridelser |
| | ítreka, v | | ítrekað, adv |
|