ítrekaður
adj.
hann er ítrekaður, hún er ítrekuð, það er ítrekað; ítrekaður - ítrekaðri - ítrekaðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | gentagen (også i formen 'gentaget'), tilbagevendende | | | hann var sviptur ökuleyfi fyrir ítrekaðan hraðakstur | | |
| | han fik frataget sit kørekort for gentagne fartoverskridelser |
| | | ítreka, v | | | ítrekað, adv |
|