íþyngja
vb.
ég íþyngi, hann íþyngir; hann íþyngdi; hann hefur íþyngt
|
| |
udtale | | | bøjning | | | í-þyngja | | | objekt: dativ | | | besvære, belemre, bebyrde, belaste, tynge | | | ég vil ekki íþyngja þér með áhyggjum mínum | | |
| | jeg vil ikke belemre dig med mine bekymringer |
| | | fjárhagsvandræðin íþyngdu fjölskyldunni | | |
| | de økonomiske problemer var belastende for familien |
|
|