íþyngja
vb.
ég íþyngi, hann íþyngir; hann íþyngdi; hann hefur íþyngt
|
|
udtale | | bøjning | | í-þyngja | | objekt: dativ | | besvære, belemre, bebyrde, belaste, tynge | | ég vil ekki íþyngja þér með áhyggjum mínum | |
| jeg vil ikke belemre dig med mine bekymringer |
| | fjárhagsvandræðin íþyngdu fjölskyldunni | |
| de økonomiske problemer var belastende for familien |
|
|