aðgreindur
adj.
hann er aðgreindur, hún er aðgreind, það er aðgreint; aðgreindur - aðgreindari - aðgreindastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | að-greindur | | | præteritum participium | | | adskilt | | | þetta eru tvær aðgreindar plöntutegundir | | |
| | dette er to forskellige plantearter, disse plantearter er ikke beslægtede |
| | | aðgreina, v |
|