karpa
vb.
ég karpa, við körpum; hann karpaði; hann hefur karpað
|
|
udtale | | beyging | | strides, småskændes, mundhugges, parlamentere (ofte spøgende) | | þingmennirnir eru enn að karpa um fiskveiðilögin | |
| altingsmedlemmerne strides stadig om fiskeriloven |
| | ég nenni ekki að karpa við hana | |
| jeg orker ikke at parlamentere med hende |
|
|