karpa
vb.
ég karpa, við körpum; hann karpaði; hann hefur karpað
|
| |
udtale | | | beyging | | | strides, småskændes, mundhugges, parlamentere (ofte spøgende) | | | þingmennirnir eru enn að karpa um fiskveiðilögin | | |
| | altingsmedlemmerne strides stadig om fiskeriloven |
| | | ég nenni ekki að karpa við hana | | |
| | jeg orker ikke at parlamentere med hende |
|
|