kippast
vb.
hann kippist; hann kipptist; hann hefur kippst
|
| |
udtale | | | bøjning | | | mediopassiv | | | kippast til | | |
| | fare sammen, give et ryk/sæt i nogen | | | hún kipptist til þegar ljósið slokknaði | | |
| | hun fór sammen, da lyset gik ud |
|
| | | kippast við | | |
| | fare sammen, give et ryk/sæt i nogen | | | hann kipptist við þegar síminn hringdi | | |
| | det gav et sæt i ham, da telefonen ringede |
|
| | | kippa, v |
|