klesstur
adj.
hann er klesstur, hún er klesst, það er klesst; klesstur - klesstari - klesstastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | 1 | | |
| | (bíll) | | | smadret |
| | | 2 | | |
| | (samþjappaður) | | | klasket; | | | klæg | | | hárið á mér kom klesst undan húfunni | | |
| | mit hår var blevet klasket under huen |
| | | brauðið sem hann bakaði er svolítið klesst | | |
| | det brød han bagte, er lidt klægt, hans brød er lidt klægt |
|
| | | klessa, v | | | klessast, v |
|