2
megn
adj.
hann er megn, hún er megn, það er megnt; megn - megnari - megnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | 1 | | |
| | (lykt, bragð) | | | kraftig, stærk | | | hún fann megna brunalykt | | |
| | hun syntes der var en stærk lugt af røg, hun mærkede en stærk lugt af noget brændt |
|
| | | 2 | | |
| | (til áherslu) | | | stor, voldsom | | | megn óánægja | | |
| | voldsom utilfredshed |
|
|
|