mettaður
adj.
hann er mettaður, hún er mettuð, það er mettað; mettaður - mettaðri - mettaðastur
|
|
udtale | | bøjning | | præteritum participium | | 1 | |
| (loft; rými) | | mættet | | herbergið var mettað reyk | |
| luften i værelset var mættet med røg, der var en tyk tåge af røg i værelset |
|
| | 2 | |
| (markaður) | | mættet |
| | 3 | |
| kemi | | (lausn; loft) | | mættet | | mettuð fita | |
| mættet fedt |
|
| | metta, v | | mettast, v |
|