nafngreindur
adj.
hann er nafngreindur, hún er nafngreind, það er nafngreint
|
| |
udtale | | | bøjning | | | nafn-greindur | | | præteritum participium | | | navngivet, navngiven | | | blaðið birti kæru á hendur fimm nafngreindum einstaklingum | | |
| | avisen offentliggjorde en anklage mod fem navngivne personer |
| | | fyrsti landnámsmaðurinn verður aldrei nafngreindur | | |
| | navnet på den første bosætter i Island vil aldrig kunne bekræftes |
| | | nafngreina, v |
|