óráðvandur
adj.
hann er óráðvandur, hún er óráðvönd, það er óráðvant; óráðvandur - óráðvandari - óráðvandastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | ó-ráðvandur | | | uærlig, uvederhæftig, upålidelig | | | í hléinu hafa óráðvandir menn farið um salinn og fjarlægt verðmæti | | |
| | i pausen har nogle suspekte typer været en tur rundt i salen og har stjålet ting af værdi |
|
|