reika
vb.
ég reika, við reikum; hann reikaði; hann hefur reikað
|
|
udtale | | bøjning | | slentre, vandre, flakke, drive | | ég reikaði niður að höfninni | |
| jeg slentrede ned til havnen |
| | við reikuðum um kirkjugarðinn og skoðuðum leiðin | |
| vi slentrede rundt på kirkegården og kiggede på gravene |
| | láta hugann reika | |
| lade tankerne vandre | | hún lét hugann reika heim í sveitina | |
| hun lod tankerne vandre hjem til gården |
|
|
|