reika
vb.
ég reika, við reikum; hann reikaði; hann hefur reikað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | slentre, vandre, flakke, drive | | | ég reikaði niður að höfninni | | |
| | jeg slentrede ned til havnen |
| | | við reikuðum um kirkjugarðinn og skoðuðum leiðin | | |
| | vi slentrede rundt på kirkegården og kiggede på gravene |
| | | láta hugann reika | | |
| | lade tankerne vandre | | | hún lét hugann reika heim í sveitina | | |
| | hun lod tankerne vandre hjem til gården |
|
|
|