reikandi
adj.
hann er reikandi, hún er reikandi, það er reikandi
|
|
udtale | | bøjning | | reik-andi | | præsens participium | | 1 | |
| (göngulag) | | vaklende, slingrende, usikker på benene | | hann hélt reikandi í spori heim á leið | |
| han gik hjemad med vaklende skridt |
|
| | 2 | |
| (hvikandi) | | usikker; | | søgende | | hún er reikandi sál í leit að sannleikanum | |
| hun er en søgende sjæl på jagt efter sandheden |
|
|
|