reikandi
adj.
hann er reikandi, hún er reikandi, það er reikandi
|
| |
udtale | | | bøjning | | | reik-andi | | | præsens participium | | | 1 | | |
| | (göngulag) | | | vaklende, slingrende, usikker på benene | | | hann hélt reikandi í spori heim á leið | | |
| | han gik hjemad med vaklende skridt |
|
| | | 2 | | |
| | (hvikandi) | | | usikker; | | | søgende | | | hún er reikandi sál í leit að sannleikanum | | |
| | hun er en søgende sjæl på jagt efter sandheden |
|
|
|