sannfærður
adj.
hann er sannfærður, hún er sannfærð, það er sannfært; sannfærður - sannfærðari - sannfærðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | sann-færður | | | præteritum participium | | | overbevist | | | þeir eru sannfærðir um að þeir geti gert þetta | | |
| | de er overbevist om at de kan klare det |
| | | hún er sannfærð um eigið ágæti | | |
| | hun er overbevist om sin egen fortræffelighed |
| | | sannfæra, v | | | sannfærast, v | | | sannfærandi, adj |
|