sannfærður
adj.
hann er sannfærður, hún er sannfærð, það er sannfært; sannfærður - sannfærðari - sannfærðastur
|
|
udtale | | bøjning | | sann-færður | | præteritum participium | | overbevist | | þeir eru sannfærðir um að þeir geti gert þetta | |
| de er overbevist om at de kan klare det |
| | hún er sannfærð um eigið ágæti | |
| hun er overbevist om sin egen fortræffelighed |
| | sannfæra, v | | sannfærast, v | | sannfærandi, adj |
|