sérhæfður
adj.
hann er sérhæfður, hún er sérhæfð, það er sérhæft; sérhæfður - sérhæfðari - sérhæfðastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | sér-hæfður | | | præteritum participium | | | uddannet; | | | specialtrænet; | | | specialiseret, som er specialist | | | hún er sérhæfð í hjartalækningum | | |
| | hun er specialist i hjertesygdomme |
| | | sérhæft starfsfólk | | |
| | specialiseret personale, specialiseret arbejdskraft; | | | specialtrænet personale |
| | | sérhæfa, v |
|