smjúga
vb.
ég smýg, hann smýgur; hann smaug, við smugum; hann hefur smogið
|
| |
udtale | | | bøjning | | | smyge, krybe, trænge, snige | | | reykurinn smýgur inn um rifurnar | | |
| | røgen trænger ind gennem sprækkerne |
| | | vætan smaug gegnum fötin mín | | |
| | vandet trængte igennem mit tøj |
| | | henni tókst að smjúga framhjá dyraverðinum | | |
| | det lykkedes hende at snige sig forbi dørmanden |
|
|