sprunginn
adj.
hann er sprunginn, hún er sprungin, það er sprungið; sprunginn - sprungnari - sprungnastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | præteritum participium | | | 1 | | |
| | (farinn í sundur) | | | punkteret, flad | | | sprungið dekk | | |
| | et punkteret dæk |
|
| | | 2 | | |
| | (örmagnaður) | | | segnefærdig, flad | | | hann hljóp svo hratt að hann var nærri sprunginn úr mæði | | |
| | han løb så hurtigt at han var ved at falde om af udmattelse |
|
| | | springa, v |
|