staðfastur
adj.
hann er staðfastur, hún er staðföst, það er staðfast; staðfastur - staðfastari - staðfastastur
|
| |
udtale | | | bøjning | | | stað-fastur | | | standhaftig, karakterfast; | | | bestemt | | | ég var staðföst og keypti ekkert á útsölunum | | |
| | jeg var standhaftig og købte ikke noget under udsalget |
| | | hann er hógvær en staðfastur í málflutningi sínum | | |
| | han var beskeden, men bestemt i sin fremlæggelse af sagen |
|
|