staðuppgefinn
adj.
hann er staðuppgefinn, hún er staðuppgefin, það er staðuppgefið
|
|
udtale | | bøjning | | stað-uppgefinn | | udmarvet (præteritum participium brugt som adjektiv), udaset | | þeir drógust áfram með þungum skrefum, staðuppgefnir og svangir | |
| de slæbte sig af sted med tunge skridt, udmarvede og udhungrede |
|
|