steindauður
adj.
hann er steindauður, hún er steindauð, það er steindautt
|
| |
udtale | | | bøjning | | | stein-dauður | | | 1 | | |
| | (dauður) | | | stendød | | | fuglinn datt steindauður niður í grasið | | |
| | fuglen faldt stendød ned på græsset |
|
| | | 2 | | |
| | (líflaus) | | | stendød, fuldstændig(t) død, søvnig | | | útvarpið virðist vera steindautt | | |
| | radioen ser ud til at være fuldstændig(t) død |
| | | einn af þessum steindauðu sunnudögum | | |
| | en af disse søvnige søndage |
|
|
|