storkna
vb.
ég storkna, við storknum; hann storknaði; hann hefur storknað
|
|
udtale | | bøjning | | (blóð; feiti; hraun) | | koagulere (især om blod eller anden væske med indhold af protein), størkne, stivne | | feitin storknar þegar hún kólnar | |
| fedtet stivner når det bliver koldt |
| | hraunið storknaði á 10 dögum | |
| lavaen størknede på ti dage |
| | storknaður, adj |
|