stuða
vb.
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
|
udtale | | bøjning | | objekt: akkusativ | | støde, chokere, vække forargelse | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | |
| kunstneren forsøger bevidst at forarge folk |
| | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | |
| disse udtalelser fra parlamentsmedlemmets side virker stødende på nogle mennesker |
| | stuðandi, adj |
|