stuða
vb.
ég stuða, við stuðum; hann stuðaði; hann hefur stuðað
|
| |
udtale | | | bøjning | | | objekt: akkusativ | | | støde, chokere, vække forargelse | | | listamaðurinn reynir vísvitandi að stuða menn | | |
| | kunstneren forsøger bevidst at forarge folk |
| | | þessi orð þingmannsins stuða sumt fólk | | |
| | disse udtalelser fra parlamentsmedlemmets side virker stødende på nogle mennesker |
| | | stuðandi, adj |
|